Młodzi Literaci

Marek Ciućka

nie zabiorę ze sobą śladów stóp
odbitych na piasku
niech pachną
nie zetrę potu ze ścian
światło wypowiedzianych słów
tak pięknie się weń załamuje
echo mojej inności odbija się
pomiędzy sufitem i podłogą
zostawię go na zawsze

płynąc pomiędzy karierami
uciekając od przeszłych błędów
ku błędom nienamalowanym
będę nastawiać ucha do asfaltu
drogi noszą wspomnienia

a wy nie wydrapujcie z blizn
skrzepów mojej obecności
na niegojących się ranach
nie zaszywajcie stygmatów
nie mówcie
że nie przebiłem wam serc
ból będzie moim autografem

___________________
...dla pozostawionych za sobą

herohealter

Niewątpliwie czujesz słowo, ale przesadzasz miejscami z uczuciowoooością, no i niektóre rzeczy są banalne, np. "lady na piasku" sratatata, wszyscy piszą takie wiersze. Jednakże "pot na ścianach" jest zajebisty.
Brak mi tu nerwu, jakiegokolwiek fabularnego tematu i wersów w karkołomnej solówce zmierzających do hardkorowej puenty. Co nie znaczy,że się nie spodobałeś.

Lin.

A mi się właśnie fabularny temat podoba. Owszem, troche prakuje mi końca utworu, o którym możnaby było powiedzieć, że jest Końcówką, ale cóż... Wiersz mniej więcej pasuje mi w takiej postaci, w jakiej jest teraz. Więcej podobają mi pierwsza i trzecia strofka, mniej środkowa. Chyba chodzi o to, że poezję trzeba czuć, a ja czuję tylko (bądź aż) dwie strofki - pierwszą i ostatnią.

Marek Ciućka

Dzięki - w wolnych chwilach postaram się coś tu czasem wkleić...

Cieszę się Lin., że się wkupiłem wycytowanym kawałkiem w małej wrednej bestii lubowanie <dumny> to już połowa sukcesu.