Młodzi Literaci

Sceptic

PRAWDZIWA SZTUCZNOŚĆ

była noc – Ktoś zgasił słońce
część gwiazd się przepaliła
i tylko świetlówka księżyca
lśniła energooszczędnie
przez tekturowe drzewa
przeświecała jasno Mistyfikacja

powoli odsunąłem wieczko swojego pokoju
wszedłem ostrożnie do środka
i usiadłem obok siebie
patrzyłem na swoje szklane oczy
oglądające wirtualny świat
i cały byłem Sztuczny. Prawdziwie Sztuczny.

Tego wieczora napisałem w swym dzienniku:
O ileż lepsza jest Prawdziwa Sztuczność od sztucznej prawdy?

herohealter

Niesamowicie podoba mi się Twój styl pisania- niezwykle obrazowy, pozbawiony tej ascetyczności, jaką się wszyscy wiecznie ograniczamy. Potrafisz stworzyć słowami cały duży wszechświat i jeszcze starcza na jeden malutki.

Treść również- scena umieszczona niby to w realnym, a jednak "poza-" -surrealistycznym świecie, świecie, jak mówisz, sztucznym, udawanym.

Nawet ostatnie dwa wersy- owa "końcówka", na którą zwykliśmy tak często kręcić nosem- broni się.

Dla mnie- jest dobrze, jest dobrze, jest.

Lin.

Zgadzam się z Hero. W Twoim stylu pisania jest coś, co przyciąga. Z kilkudziesięciu słów tworzysz świat, do którego nie mam żadnych zastrzeżeń. Nawet więcej - zgadzam się na jego istnienie, które, jakby nie patrzeć, jest mi potrzebne (niezbędnie koniecznie potrzebne) do życia. I nie może być inaczej.
Najbardziej podobają mi się początki strof. Mają w sobie jakąś magię. Taką magię, która wymusza dreszcze na plecach.