Młodzi Literaci

Kornelia

za bardzo się o ciebie boję
by puścić twą ręke na stałe
znienawidzenie nie moge
pozwolić

twemu spojrzeniu zaiskrzeć
w dalekim świecie bez nas
nie mogę żyć nie wierząc
w nadzieje

na kolejne dni twych marzeń
coraz częściej opuszczam
ciało niezdolne do smaku
twoich ust

na ziemi jest więcej ciepła
gdy przytulasz mnie
bez śniegu na dłoniach

Lin.

Chodzi za mną ten wiersz. Od miesiąca. W mojej głowie pojawiają się pojedyncze wersy i całe strofki. Pewnie umiałabym go wyrecytować z pamięci.
Podoba mi się. Bardzo, bardzo. Właściwie nie wiem, jak to skomentować, wszystko co powiem będzie szalenie nieobiektywne. Więc tylko zostawię mój nieobiektywny ślad - byłam, przeczytałam, bardzo mi się podoba.

Mam tylko jedno zastrzeżenie: