Młodzi Literaci

Lin.

Zauważyłam, że nie ma tu takiego tematu, a myślę, że by się przydał.
Zasady są proste - jeden wiersz, z tytułem i autorem. Gramy?
ps: Wiem, że macie (zapewne) wiele ulubionych wierszy, ale spróbujmy sie ograniczyć. Nikt nie lubi czytać ciągnących się, aż do śmierci, postów.

Anna Świrszczyńska
Ogniotrwały uśmiech

znalazłam w sobie siłę,
żaden człowiek mi jej nie odbierze.
człowieka
można zastąpić.
zapłaciłam za tę naukę
cenę, której jest warta.

przeszłam przez kąpiel z ognia,
jak wybornie
wzmacnia ogień.
wyniosłam z niego
ogniotrwały uśmiech.
nikogo już nie poproszę,
żeby mi położył rękę na głowie.
oprę się
o siebie.

jak średniowieczne miasto
jestem zamknięta,
wzwodzony most się podniósł.
możecie to miasto zabić,
lecz nikt nie wejdzie.

sal

mój ulubiony wiersz? hah. krotki. abstrakcyjny. i piekny.

Miron Białoszewski
"Barwny ich strój"

amaranty
pod szarym

to kot je
róże

a jako, że ów wiersz króciutki, jeszcze jeden wkleję, jeden z moich ukochanych zresztą.

K.K. Baczyński
"Elegia o... {chłopcu polskim)"

Oddzielili cie, syneczku, od snów, co jak motyl drżą,
haftowali ci, syneczku, smutne oczy rudą krwią,
malowali krajobrazy w żółte ściegi pożóg,
wyszywali wisielcami drzew płynące morze.
Wyuczyli cię, syneczku, ziemi twej na pamięć,
gdyś jej ścieżki powycinał żelaznymi łzami.
Odchowali cię w ciemności, odkarmili bochnem trwóg,
przemierzyłeś po omacku najwstydliwsze z ludzkich dróg.
I wyszedłeś, jasny synku, z czarną bronią w noc,
i poczułeś, jak się jeży w dźwięku minut - zło.
Zanim padłeś, jeszcze ziemię przeżegnałeś ręką.
Czy to była kula, synku, czy to serce pekło?

Miodzianka

Miałam 'wkleić' "Elegię", ale widzę, że Sal była szybsza Wink

Ogólnie podoba mi się cała twórczość Baczyńskiego ("Elegia", "Pokolenie" i "Modlitwa III" szczególnie), przepadam za Szymborską, Białoszewskim i Różewiczem...
Nie mam ulubionego wiersza... Może to dziwnie brzmi, ale nie mam. Wiersz, który spodobał mi się ostatnio:

Kazimiera Iłłakiwiczówna
Umarli... Znajomi... Kochani....

Idą ku mnie tylko kalinami,
po cierniach, po sinych jagodach,
umarli, znajomi, kochani.
Idą ku mnie tylko po szelestach,
między wichry zadyszane wplątani:
"Ty tu?! Ach, cóż za pogoda..."
Od szronów- brwi ich siwe,
młode rzęsy dziwnie ociężały...
I głaszczę ich, choć wiem, że- nieżywi...
znajomi... ci, których kochałam:
Jaś, co spalił się wraz z samolotem,
i Kazio, co zginął potem,
Pawełek oceanem przykryty,
Tadzio zastrzelony przez bandytów...
Młodzi, zamyśleni, zmarnowani,
idą ku mnie, idą kalinami,
znajomi, umarli, kochani.

Piękny klasyk. I tak bezlitośnie prawdziwy...

herohealter

Mój ulubiony wiersz, kiedy do Samhain brakuje 18 dni:

Adi

"Smutek"

Ogoliłem sobie głowę...